Ён быў адным з лепшых студэнтаў Віленскага універсітэта, але ў 21 год апынуўся за кратамі па справе філаматаў і філарэтаў.

Гэта быў самы гучны судовы працэс у Еўропе 1823 года.

На лаву падсудных трапілі студэнты, адзіным злачынствам якіх было імкненне да адукацыі.

Пасля удзелу ў паўстанні 1830 года ён быў вымушаны пакінуць радзіму, і апынуўся ў Францыі.

Закончыўшы Горную школу ў Парыжы, ён склаў геалагічную карту земляў Рэчы Паспалітай. Яму ўдалося знайсці буйныя паклады жалезнай руды ў Эльзасе, што магло б узбагаціць яго, але… …ва ўзросце 35 гадоў ён пакінуў Еўропу і адправіўся ў Чылі, каб выкладаць у горнай школе.

На чылійскай зямлі ён адкрыў паклады каштоўных металаў, крыніцы прэснай вады для сталіцы Чылі – Сант'яга, даследаваў пустыню Атакама і Анды – найбуйнейшы горны масіў Паўднёвай Амерыкі.

Ён здолеў наладзіць кантакты з правадырамі племені мапучы і апісаць жыццё абарыгенаў Паўднёвай Амерыкі.

Яго тройчы абіралі рэктарам чылійскага універсітэта. І нават калі ён адмовіўся ад пасады з-за сталага ўзросту, яго (таемным галасаваннем) абралі ў 4-ы раз.

Ва ўзросце 82 гадоў ён вярнуўся на радзіму ў маёнтак Малая Мядзведка пад Навагрудкам. Гэтая вандроўка стала для яго, як ён сам пісаў, глытком свежага паветра пасля доўгага зняволення.

У дзень яго смерці ў Сант'яга званілі ўсе званы. У краіне была абвешчана нацыянальная жалоба.

Яму прысвоена званне Нацыянальнага героя Чылі. Яго імем названы малая планета, горны хрыбет, горад і навуковыя ўстановы ў Чылі, а таксама мінерал і некалькі раслін. Яго імя – Ігнацій Дамейка.